Znasz to uczucie, gdy po złapaniu chwytu, który miał być całkiem niezły, okazuje się, że to jednak gniot? Nagle bułuje cię niemiłosiernie, chociaż przed chwilą wcale nie było tak tragicznie. Albo od razu opuszczają cię siły. Krzyczysz „bloczuś”, jakby był
Zastanów się, komu chcesz zaimponować swoim wspinaniem? Spróbuj przypomnieć sobie w obecności jakiej osoby (lub grupy osób) zrobiłeś swoje najlepsze przejścia RP oraz OS, czy to w skałach, czy na ściance wspinaczkowej. W jakim celu masz się grzebać w tego typu
Poziom trudności drogi określany jest przy pomocy cyfry, znajdującej się na kontinuum skali wspinaczkowej. Przypisana drodze cyfra (przy skali UIAA, czy krakowskiej), bądź cyfra z dodatkiem litery (skala francuska czy brytyjska) mówi nam coś o hardości danej drogi, czuli sugeruje
Miewam słomiany zapał. Szczególnie jeśli chodzi o aktywność, wymagającą częstego wykonywania. Najczęściej porzucam ją, zanim zdąży wytworzyć się nowy nawyk. Medytacja, rozciąganie, ćwiczenia mobilności stawów, ćwiczenie mięśni antagonistycznych – wchodzę w to z zapałem, by po około dwóch tygodniach dać sobie spokój.
Jakiś czas temu wydawnictwo Sudetica Verticalia wydało Skalnych wojowników. Trening mentalny dla wspinaczy autorstwa Arno Ilgnera, czyli książkę dotyczącą treningu mentalnego. Pozycja to zacna, aczkolwiek autor porusza się na dosyć ogólnym poziomie, raczej przedstawiając w niej swoje rozumienie treningu mentalnego, niż
Wolfgang Gullich powiedział kiedyś, że to „Mózg jest najważniejszym mięśniem we wspinaczce”. Nie zginacze palców, nie najszerszy grzbietu ani bicek, ale to szare coś, co większość z nas ma między uszami. Nieodżałowany Wolfgang nie miał oczywiście na myśli tego,
Stoisz na słabych stopieńkach, spoglądasz w górę, do najbliższego ekspresa jeszcze metr. Patrzysz w dół – wpinka przy kolanach. Trochę polecisz, niby nie daleko ale jednak. Włącza ci się telegraf. Cholera. A może by tak złapać tego piciaka na
Wszyscy znamy wspinaczy, którzy robiąc tę samą drogę po raz kolejny, gubią się na niej, jakby próbowali ją przejść po raz pierwszy. Z czego to wynika? Przede wszystkim z braku koncentracji, ze słabej pamięci ruchowej oraz niewytrenowanej umiejętności wizualizacji przejścia.
Załóżmy jednak, że coś poszło nie tak. Odpadliśmy, zaliczyliśmy długiego lota, a może nawet boleśnie przywaliliśmy w ścianę. Co z tym fantem począć?
Reakcja na nasz błąd jest miarą naszej dojrzałości i charakteru. Zwalamy na innych?
Jak może wyglądać strategia radzenia sobie ze stresem wspinaczkowym? Kluczem jest świadomość tego, w jakim stanie się znajdujemy, a więc obserwacja siebie.
Ja zrobiłem sobie listę rzeczy do sprawdzania. Najpierw zapisałem je na kartce papieru